“Gestolen jeugd vertelt ons het hartverscheurende verhaal van de jonge Belg François en het Duitse meisje Maria. François groeit op in Antwerpen, in een eenvoudig arbeidersgezin. In 1942, als 17-jarige, besluit hij vrijwillig naar Duitsland te gaan, om zo een beter bestaan voor zijn familie te kunnen bekomen. Maria groeit op in Stuttgart-Zuffenhausen, in een gezin waar de crisis rake klappen uitdeelt. Tijdens de oorlog overleven ze de vele bombardementen, maar krijgt de familie wel een enorm drama te verwerken. Maria's tweelingzus belandt namelijk in een psychiatrische kliniek, waar zij op 17-jarige leeftijd overlijdt.

François en Maria leren elkaar kennen tijdens de gruwelijke jaren van de Tweede Wereldoorlog. Hoewel de tijd roerig is, worden ze hartstochtelijk verliefd. Hun liefde wordt abrupt verstoord als François wordt verplaatst naar een plek veel verder weg. Maria schenkt eind 1945, zonder dat François weet dat ze zwanger was, het leven aan hun dochter Maria Luise. In 1946 vindt Maria eindelijk het adres waar François woonde voor de oorlog. Zijn ouders blijken daar nog te wonen en na enig contact besluit ze samen met haar dochter naar België te vertrekken. Daar aangekomen hoopt Maria dat François ook snel zal arriveren, al heeft niemand in tijden iets van hem gehoord. Gelukkig komt hij enkele dagen later toch thuis, verrast om Maria daar aan te treffen en helemaal overdonderd dat hij vader is geworden. Maria en François proberen samen een leven op te bouwen in België, maar dat blijkt voor Maria allesbehalve makkelijk en aangenaam. Kan hun liefde al deze obstakels overwinnen?

Gestolen jeugd is een erg heftig verhaal dat je meeneemt naar de jaren vlak voor, tijdens en na de Tweede Wereldoorlog. Het verhaal wordt op zo'n beeldende manier verteld dat je haast zelf kunt ervaren wat andere mensen toen moesten ondergaan. Je leert beide hoofdpersonages kennen, maar ook de rest van hun familie krijgt al snel een heel duidelijk gezicht. Marielou Uyttenhove vertelt in dit boek een verhaal dat haar persoonlijk heel diep raakt en dat kan je tijdens het lezen heel duidelijk voelen.

Gestolen jeugd laat je de harde waarheid zien van de Tweede Wereldoorlog. De worstelingen, de honger, de angst, maar ook de beestachtige dingen die mensen elkaar hebben aangedaan. En het boek laat je inzien dat het niet ophield toen de oorlog voorbij was. Niet enkel waren het nog steeds barre tijden tijdens de wederopbouw, waarin men evengoed honger leed; ook de haat die bij mensen was opgewekt, verdween niet zomaar. Voor velen bleef het moeilijk om aanvaard te worden, enkel omdat ze de verkeerde nationaliteit hadden. Gestolen jeugd is ook confronterend, want helaas blijft te veel – de haat, de spanning en het racisme – actueler dan je zou willen.

Een boek als dit beoordelen, is haast niet mogelijk. Minder dan 5 sterren geven, is altijd onterecht. Enkel het opschrijven van een dergelijk verhaal vraagt naar mijn mening al om een hoge waardering. Wat overigens niet wil zeggen dat het niet goed genoeg is geschreven voor het maximale aantal sterren, integendeel. De schrijfstijl van Marielou Uyttenhove is prettig en vlot. Uiteraard merk je op verschillende momenten dat ze hier erg persoonlijk bij betrokken is, maar toch krijg je feiten mee van alle betrokkenen. Het verhaal wordt langs alle kanten belicht en is daarom niet enkel mooi en meeslepend; het is ook een boek waarvan je veel kunt opsteken.

Eén ding is zeker: indruk maken doet Gestolen jeugd heel erg. Het verhaal zal mij waarschijnlijk voor altijd bijblijven.”

Waardering: ★★★★★